ในปี1856 หญิงตั้งครรภ์อายุ 19 ปี ชื่อแมรี แอน บราวน์ แพทเทน เข้าควบคุมเรือขายสินค้าสัญชาติอเมริกา ชื่อเนปจูนส์คาร์
เหตุเกิดเพราะความจำเป็น เมื่อกัปตัน (ซึ่งเป็นสามีของเธอ) ป่วยเป็นวัณโรคและตกอยู่ในอาการโคม่า
สามีของ แมรี่ แอน บราวน์ แพทเทน เป็น ต้นเรือ (Captain หรือ Master) และมีความรับผิดชอบในการบริหารจัดการเรือ ด้านความปลอดภัย (safety) และด้านความมั่นคง (Security) ของเรือ รวมถึงการดูแลความเป็นอยู่ของคนประจาเรือ และการฝึกความพร้อมต่างๆบนเรือ เช่น การบริหารความปลอดภัย การดับเพลิงบนเรือ การค้นหาและช่วยชีวิตทางเรือ เป็นต้น
โดยปกติแล้วในกรณีเช่นนี้ ภริยา สามารถจะเข้าควบคุมเรือได้ ในยุคนั้นบางบันทึกระบุว่า “ทำได้” แต่บางบันทึกระบุว่า ต้องผ่านการยอมรับของ “ผู้ช่วยกัปตัน” เสียก่อน
อย่างไรก็ตาม ผู้ช่วยคนแรก ได้ถูกขังอยู่ในห้องโดยสารของเขา หลังจากที่พบว่าเขาจงใจชะลอเรือเพราะเขามีการเดิมพันบนเรือของคู่แข่ง
ผู้ช่วยอีกคน เป็นคนไม่มีการศึกษาที่ไม่สามารถนำทางได้
เป็นเวลา 56 วัน แมรี่ แอนขึ้นหางเสือรถของเนปจูน และสามารถนำมันไปยังซานฟรานซิสโกได้อย่างปลอดภัย แต่เธอต้องต่อกรกับสารพัดเรื่อง แม้กระทั่งเวลาอาบน้ำแทบจะยังไม่มี!!!!
แม้จะมีการกบฏเพื่อโค่นล้มเธอจากตำแหน่งในระหว่างการเดินทาง อาทิ ผู้ช่วยคนแรกเรียกร้องให้แมรี แอนปล่อยเขาทันทีและคืนสถานะให้เขาเป็นผู้บัญชาการเรือ อย่างไรก็ตามเธอปฏิเสธ
มีความพยายามยุยงให้เกิดการกบฏ แต่ แมรี่ แอน สามารถโน้มน้าวลูกเรือให้อยู่เคียงข้างเธอ และในที่สุดก็ได้รับการสนับสนุนอย่างเป็นเอกฉันท์
แมรี่ แอน ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเวลา 50 วัน และในเวลาว่างเธอได้เรียนแพทย์เพื่อดูแลสามีของเธอ แม้ว่าสุขภาพของเขาจะยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ แต่ แมรี่ แอน ก็สามารถทำให้เขามีชีวิตอยู่ได้ตลอดการเดินทาง
เมื่อบริษัทประกันของเรือลำนี้ให้รางวัลแก่แมรี แอนด้วยของขวัญมูลค่า 1,000 ดอลลาร์ เธอตอบในจดหมายว่า เธอกำลังทำสิ่งเดียว
“เพียงหน้าที่ธรรมดาของภรรยาเท่านั้น”
ช่างประเสริฐแลคลาสสิกจริง ๆ แม่แอน……………
